หลายๆ คนคงรู้จัก วอลต์ดิสนีย์ เจ้าของผลงานการ์ตูนแอนิเมชันชื่อดังอย่าง สโนไวท์, มิกกี้เมาส์ และอีกมากมาย ทั้งยังเป็นผู้ก่อตั้งสวนสนุกที่ใครหลายคนฝันอยากไป ‘ดิสนีย์แลนด์’ แต่ก่อนที่วอลต์ดิสนีย์จะวางแผนสร้างสวนสนุกแห่งแรกอย่างดิสนีย์แลนด์นั้น รู้หรือไม่ว่าเขาเคยสร้างขบวนรถไฟสายเล็กๆมาก่อน แล้วคุณจะต้องไม่เชื่อแน่นอนว่า เขาสร้างขบวนรถไฟสายนั้นในสนามหลังบ้านของเขาที่ลอสแองเจลิส (Los Angeles)
วอลต์ดิสนีย์เป็นคนที่ชื่นชอบรถไฟ ซึ่งความรักในรถไฟนี้นั้นต้องย้อนกลับมาตอนที่เขายังเป็นเด็ก – และมันถูกปลูกผังมาจากครอบครัวของเขา พ่อของดิสนีย์ทำงานในทีมงานติดตั้งรางรถไฟยูเนียนแปซิฟิก และลุงของเขาซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องพ่อเป็นคนขับขบวนรถไฟซานตาเฟ(the Santa Fe Railway) ดังนั้นชีวิตในวัยเด็กของดิสนีย์จึงวนเวียนอยู่กับรถไฟมาตลอด จนกระทั่งเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นเขาทำงานเป็นคนขายข่าวบนรถไฟมิสซูรีแปซิฟิก(Missouri Pacific) ที่นั่นเขาขายหนังสือพิมพ์, ขนม, ซิการ์ และผลิตภัณฑ์อื่นๆ บนรถไฟ บางครั้งเขาจะปีนเข้าไปในหัวรถจักรซึ่งเขาได้ติดสินบนวิศวกร และเจ้าหน้าที่ด้วยยาสูบเพื่อให้ดิสนีย์สามารถอยู่ดูพวกเขาทำงานได้
จนกระทั่งวอลต์ดิสนีย์ (Walt Disney) อายุ 46 ปี เขาซื้อชุดรถไฟไลโอเนล(Lionel) ชุดแรกของเขา ไลโอเนลเป็น บริษัท ที่ทำรถไฟขนาดเล็กของอเมริกันซึ่งลงรายละเอียดได้น่าอัศจรรย์ และใช้สามารถงานได้อย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อดิสนีย์ทราบว่าพนักงานของเขาบางคน มีของเล่นที่ยิ่งใหญ่ในสวนหลังบ้านของพวกเขา ดิสนีย์เลยคิดว่าเขาจะต้องมีของเล่นที่เหนือกว่าพนักงานของตนให้ได้
ในปี 1949 ดิสนีย์จึงตัดสินใจซื้อที่ดิน 5 เอเคอร์ในลอสแองเจลิสเพื่อจุดประสงค์นี้ ที่นั่นเขาวางรางรถไฟเกือบ 800 เมตรสำหรับรถไฟไอน้ำจำลองขนาด 1: 8 ซึ่งเขาตั้งชื่อทางรถไฟว่า ‘แครอลวูดแปซิฟิก’(The Carolwood Pacific) โดยอ้างอิงจากที่อยู่ของเขาที่ 355 แคโรวูดไดรฟ์ (Carolwood Drive) ตรงใจกลางทางรถไฟนี้ เขาสร้างบ้านของเขา แต่ในตอนแรกภรรยาของดิสนีย์ไม่มีพอใจที่สนามหลังบ้านของเธอถูกทำให้กลายเป็นทางรถไฟขนาดเล็ก ดังนั้นดิสนีย์จึงซ่อนบางส่วนของเส้นทางไว้ใต้อุโมงค์เพื่อให้ภรรยาของเขาปลูกสวนดอกไม้ได้ และมันจึงสร้างความพึงพอใจให้กับภรรยาของเขา เขาจึงตั้งชื่อหัวรถจักรไอน้ำขนาด 1: 8 ว่า ‘ลิลลี่เบลล์’(Lilly Belle) ซึ่งมาจากชื่อภรรยาของเขาลิเลียน(Lillian)
ดิสนีย์สร้างหัวรถจักรที่ร้านขายเครื่องจักรของตนเองในวอลต์ดิสนีย์สตูดิโอ โดยลงพิมพ์เขียวของหัวรถจักรไอน้ำ เซนทรัล แปซิฟิก ในปีค.ศ. 1872 และวันที่ 24 ธันวาคม 1949 มีการทดสอบ ’ลิลลี่เบลล์’(Lilly Belle) ครั้งแรก บนเส้นทางเล็ก ๆ ในช่วงปาร์ตี้คริสต์มาสที่สตูดิโอต่อหน้าพนักงานของเขา ‘ลิลลี่เบลล์’ (Lilly Belle) เปิดตัวครั้งแรกบนทางรถไฟ ‘แครอลวูดแปซิฟิก’(The Carolwood Pacific) ในวันที่ 7 พฤษภาคม 1950
การสร้างรถไฟของดิสนีย์นั้นประกอบไปด้วย หัวรถจักรจาก ‘ลิลลี่เบลล์’(Lilly Belle), โลหะหล่อ, ลวดลายไม้จากเรือกอนโดลา, ขบวนรถไฟ 2 ตู้, รถรางที่ใช้บรรทุกของ และรถรางไม้ ซึ่งดิสนีย์ตกแต่งภายในด้วยปฏิทินที่แขวนอยู่บนผนัง, ไม้กวาด และเตาผิงขนาดเล็กๆ
The Carolwood Pacific ได้รับความนิยมจากผู้เข้าชมเป็นอย่างมาก และดิสนีย์ก็ได้เปิดให้พวกเขานั่งรถไฟขนาดเล็กนั้น The Carolwood Pacific สามารถโดยสารผู้เข้าชมได้สูงสุดถึง 12 คน อย่างไรก็ตาม ขบวนรถไฟ The Carolwood Pacific ยังมีข้อบกพร่องจากการออกแบบ – มันไม่มีเบรก ดังนั้นการเบรกจึงถูกสร้างใหม่โดยการใส่หัวรถจักรใหม่กลับเข้าไป จนกระทั่งในช่วงต้นปี 1953 เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีผู้เข้าชมขับ The Carolwood Pacific เร็วเกินไปจึงทำให้รถไฟตกราง และมีเด็กหญิงอายุห้าปีถูกไอน้ำลวก จากเหตุการณ์ครั้งนั้นดิสนีย์จึงปิดทางรถไฟถาวร และอีกสิบปีต่อมาก็รื้อถอนรางรถไฟนั้นออก
ซึ่งหัวรถจักร ‘ลิลลี่เบลล์’ และชิ้นส่วนของขบวนรถไฟบางส่วนนั้นจัดแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ของครอบครัววอลต์ดิสนีย์ในซานฟรานซิสโก แคลิฟอร์เนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าขบวนรถไฟ The Carolwood Pacific จะปิดไปแล้ว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า เพราะขบวนรถไฟสายเล็กๆ ที่สนามหลังบ้านนั้นเป็นรากฐานที่ทำให้เกิดสวนสนุกชื่อดังที่ใครๆ ต่างนึกถึงอย่าง ‘ดิสนีย์แลนด์’
Photo credit: www.imagineeringdisney.com
(1103)
