ในศตวรรษที่ 18 เมื่อประเทศเยอรมนีมีป่าไม้ใหม่ๆ เริ่มเกิดขึ้น ห้องสมุดที่แปลกประหลาดก็เริ่มเป็นที่นิยม ผู้ที่ชื่นชอบไม้ได้เก็บสะสมตัวอย่างของไม้ที่แตกต่างกันไว้ แต่แทนที่จะเป็นเพียงการเก็บใส่กล่องหรือขวด พวกเขากลับออกแบบของสะสมเหล่านั้นให้อยู่ในรูปแบบของ “เล่มหนังสือ” ที่ทำด้วยไม้ที่มีช่องกลวงด้านในสำหรับเก็บตัวอย่างทางพฤกษศาสตร์ของต้นไม้แต่ละชนิด ไม่ว่าจะเป็น ใบ, เมล็ด, ถั่ว, กิ่งไม้, ผลไม้, ดอกไม้, ชิ้นส่วนของรากและเปลือกไม้ รวมถึงรายละเอียดที่เป็นลายลักษณ์อักษรเกี่ยวกับต้นไม้และโรคที่อาจพบในพืชนั้น
หนังสือไม้เหล่านี้ถูกจัดเรียงไว้ในชั้นวางเช่นเดียวกับในห้องสมุดปกติ โดยแสดงสันหนังสือที่มีชื่อติดอยู่ ในหนังสือ Landscape and Memory ที่เขียนโดย Simon Schama ในปีค.ศ. 1995 ระบุไว้ว่า “ยกตัวอย่างของต้นบีชยุโรปทั่วไป จะทำปกจากเปลือกไม้ของต้นไม้ต้นนั้น ส่วนด้านในจะมีตัวอย่างของผลและเมล็ด ส่วนอีกหน้าจะเป็นใบไม้จริง ที่แสดงรูปร่างและเส้นใบอย่างชัดเจน”
ห้องสมุดที่เก็บรักษาหนังสือไม้เหล่านี้จะเรียกว่า “ไซโลเทค (Xylotheque)” ซึ่งมาจากคำภาษากรีก xylon หมายถึง “ไม้” และ theque หมายถึง “ฝาก” โดยวิกิพีเดียได้เขียนไว้ว่า“ไซโลเทคนั้นเป็นอะไรที่มากกว่าแค่การสะสมไม้ เช่นเดียวกับห้องสมุดที่มีมากกว่าแค่การรวบรวมหนังสือ”
มีไซโลเทคจำนวนมากที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดีทั่วโลก แห่งที่ใหญ่ที่สุดคือการบันทึกการสะสมของ Samuel James ที่มหาวิทยาลัยเยลซึ่งมีมากกว่า 60,000 เล่ม ส่วนไซโลเทคที่ใหญ่เป็นอันดับสองเป็นของพิพิธภัณฑ์ Royal Museum for Central Africa หรือ Africa Museum ที่ตั้งอยู่ในเมือง Tervuren ประเทศเบลเยียม มีตัวอย่างมากกว่า 57,000 ตัวอย่าง และสถาบันวิจัยไม้แห่ง Thünen ในฮัมบูร์ก มีตัวอย่างมากกว่า 37,000 ตัวอย่าง
ที่มา amusingplanet
(266)
