Villa Epecuen ซากเมืองร้างที่จมอยู่ใต้น้ำนานถึง 25 ปี

ย้อนกลับไปในปี 1920 หมู่บ้าน Villa Epecuen ถูกสร้างขึ้นตามแนวชายฝั่งของทะเลสาบเกลือ Lago Epecuen ที่อยู่ห่างจากกรุงบัวโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนตินาไปทางตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ 600 กิโลเมตร Lago Epecuen เป็นเหมือนทะเลสาบบนภูเขาส่วนใหญ่  ยกเว้นความแตกต่างที่สำคัญอย่างหนึ่ง ก็คือที่นี่มีระดับเกลือเป็นอันดับสองรองจากทะเลเดดซีเท่านั้น และมีความสูงกว่าระดับน้ำทะเลถึงสิบเท่า

พลังบำบัดของ Lago Epecuen มีชื่อเสียงมาหลายศตวรรษ ตำนานเล่าว่าทะเลสาบแห่งนี้เกิดจากน้ำตาของหัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่ที่ร้องไห้เพราะความเจ็บปวดจากคนที่เขารัก ว่ากันว่า Epecuen หรือ “ฤดูใบไม้ผลินิรันดร์”  สามารถรักษาอาการซึมเศร้า โรคไขข้อ โรคผิวหนัง โรคโลหิตจาง และรักษาโรคเบาหวานได้

ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ผู้อยู่อาศัยกลุ่มแรกและผู้มาเยี่ยมชม เริ่มมาถึง Villa Epecuen และตั้งเต๊นท์บนฝั่ง Villa Epecuen เปลี่ยนจากหมู่บ้านบนภูเขาที่เงียบสงบเป็นรีสอร์ทท่องเที่ยวที่คึกคัก ในไม่ช้าหมู่บ้านก็มีทางรถไฟเชื่อมกับกรุงบัวโนสไอเรส นักท่องเที่ยวจากทั่วโลกก็แห่กันมาเที่ยว และในช่วงปี 1960 มีผู้คนกว่า 25,000 คนมาดื่มน้ำเกลือในทะเลสาบแห่งนี้ มีประชากรของเมืองสูงสุดในปี 1970 ซึ่งมีมากกว่า 5,000 คน ธุรกิจกว่า 300 แห่งเจริญรุ่งเรือง รวมถึงโรงแรม โฮสเทล สปา ร้านค้า และพิพิธภัณฑ์

แต่หลังจากนั้นไม่นานนักก็เกิดเหตุการณ์ผิดปกติทางสภาพอากาศ ทำให้มีฝนตกรอบภูเขามากกว่าปกติเป็นเวลาหลายปี และ Lago Epecuen ก็เพิ่มระดับขึ้น จนกระทั่งวันที่ 10 พฤศจิกายน 1985 ปริมาณน้ำมหาศาลก็ไหลทะลุเขื่อนหินและเขื่อนดิน จนพื้นที่ส่วนใหญ่ของเมืองอยู่ใต้น้ำถึง 4 ฟุต และในปี 1993 น้ำที่เพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ ก็ได้กลืนกินเมืองไปจนกระทั่งอยู่ใต้น้ำลึก 10 เมตร

เกือบ 25 ปีต่อมาในปี 2009 สภาพอากาศเปลี่ยนแปลงอีกครั้งและน้ำเริ่มลดลง Villa Epecuen ก็เริ่มโผล่ขึ้นเหนือน้ำ ไม่มีใครกลับมาที่เมืองอีก ยกเว้น Pablo Novak ซึ่งขณะนั้นมีอายุ 79 ปี ซึ่งปัจจุบันเป็นผู้อาศัยเพียงคนเดียวของ Villa Epecuen

Novak บอกว่าเขาชอบที่จะอยู่ที่นี่เพียงลำพัง อ่านหนังสือพิมพ์และมักจะนึกถึงเมืองในยุคทองเมื่อปี 60s และ 70s”

ในปี 2011 Juan Mabromata ช่างภาพ AFP ได้ไปเยี่ยมชมซากปรักหักพังของ “Villa Epecuen” และพบกับผู้อยู่อาศัยเพียงคนเดียวนี้ และนี่คือภาพเหล่าที่น่าทึ่งของซากเมืองที่เขาถ่ายไว้ได้

ที่มา amusingplanet

(4549)