ภาพจากกล้องจุลทรรศน์ ที่เผยให้เห็นต่อมกลิ่นของสมุนไพร

ในศตวรรษที่ 17 Antonie van Leeuwenhoek (1632-1723) นักวิทยาศาสตร์ชาวดัตช์ต้องการจะรู้ว่าเพราะอะไรสมุนไพรต่างๆ จึงมีรสชาติและกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ เขาจึงแช่พืชลงในน้ำ และนำไปส่องในกล้องจุลทรรศน์ แม้ว่าความตั้งใจของเขาไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร แต่กลับเป็นครั้งแรกที่มีการค้นพบแบคทีเรีย

Van Leeuwenhoek ได้รับฉายาว่าเป็น “บิดาแห่งจุลชีววิทยา” และสิ่งที่เขาทำเมื่อศตวรรษที่ 17 ก็ได้จุดประกายให้ Martin Oeggerli ช่างภาพของ National Geographic ที่เชี่ยวชาญและหลงใหลในวิทยาศาสตร์ทำการทดลองนี้อีกครั้ง ด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบส่องกราด (Scanning Electron Microscope) ที่ทำให้เห็นรายละเอียดที่ชัดเจนมากขึ้น และเติมสีให้กับส่วนต่างๆ ซึ่งแสดงให้เห็นส่วนที่ทำให้สมุนไพรและเครื่องเทศ มีรสชาติและกลิ่นแบบที่เราคุ้นเคยกัน

ขนของใบเสจ (Sage leaf -อยู่ในวงศ์กะเพรา พบในแถบเมดิเตอร์เรเนียน) พัฒนาขึ้นเพื่อรองรับสภาพอากาศที่อบอุ่นและแห้งแล้ง โดยจะมีลูกบอลสีเหลืองที่เป็นต่อมเก็บสารเคมีที่ช่วยป้องกันพืชจากสัตว์กินพืชไว้ และจะปล่อยออกมาเมื่อใบมีการฉีกขาด
รสชาติของโรสแมรี่ จะมาจากสารเคมีที่สร้างและกักเก็บไว้ในสองส่วน คือในลูกบอลสีเหลือง และในกระเปาะเล็กสีขาวม่วง นอกจากนี้ขนของมันยังทำให้เกิดรสสัมผัสเฉพาะตัวเมื่อแตะที่ลิ้นของเราอีกด้วย
ลาเวนเดอร์ จะมีลูกบอลสีเหลืองที่เก็บกลิ่นและรสชาติไว้ มีขนเพื่อป้องกันแสงแดด และลดการสูญเสียน้ำ เช่นเดียวกับโรสแมรี่
ใบกะเพรา โครงสร้างทรงกลมเล็กๆที่กระจายอยู่ทั่วไปคือต่อมผลิตสารเคมีที่สร้างรสชาติและกลิ่น ซึ่งกะเพราแต่ละชนิดก็จะมีกลิ่นที่แตกต่างกัน ใบกะเพรานั้นมักจะขึ้นในพื้นที่ชื้นทำให้ไม่ต้องมีขนเหมือนกับพืชชนิดอื่น

รสชาติของพืชเหล่านี้มีความสำคัญในฐานะอาวุธชีวภาพที่ใช้ในการป้องกันตัวจากภัยคุกคาม บางชนิดใช้เพื่อป้องกันหอยทาก บางชนิดป้องกันแกะ และบางชนิดความเผ็ดร้อนก็ช่วยป้องกันแมลงได้

ข้อมูลจาก National Geographic

(1101)